Zarah pasir pertama mula bergetar kerana aliran angin melalui zarah lebih longgar yang semakib bertambah,, kemudian ke saltat ( "lompatan"). Kerana mereka berulang kali menyerang tanah, mereka melonggarkan dan memutuskan zarah debu yang lebih kecil yang kemudian mula untuk perjalanan dalam penggantungan. Pada kelajuan angin di atas bahawa yang menyebabkan yang paling kecil untuk menggantung, akan ada penduduk butiran debu yang bergerak dengan pelbagai mekanisme: penggantungan, penggaraman dan rayapan.[1]

Satu kajian baru-baru ini mendapati bahawa saltation awal zarah pasir mendorong medan elektrik statik oleh geseran. Saltating pasir memperoleh caj relatif negatif ke tanah yang seterusnya melonggarkan lebih zarah pasir yang kemudiannya mula menggaram. Proses ini telah didapati dua kali ganda bilangan zarah yang diramalkan oleh teori-teori sebelumnya.[2]

Zarah menjadi longgar terutamanya disebabkan oleh kemarau atau keadaan gersang serta faktor-faktor angin yang lain. Tiupan badai boleh terhasil oleh aliran keluar udara hujan sejuk daripada ribut petir yang kuat. Angin badai juga boleh dihasilkan oleh perenngan yang kering sejuk, yakni bayu sejuk yang bergerak ke dalam jisim udara yang kering dan menghasilkan ribut debu tidak berhujan - fenomena ini biasa berlaku ketika pada tahun-tahun Jelapang Debu di Amerika Syarikat berikutan peredaran perenggan sejuk yang kering, ketidakstabilan perolakan akibat udara sejuk yang bergerak menaik atas tanah panas boleh mengekalkan ribut pasir yang dimulakan di bahagian hadapan.

Di kawasan padang pasir, habuk dan pasir ribut sering disebabkan oleh aliran keluar ribut petir mahupun kecerunan tekanan yang kuat menyebabkan peningkatan dalam halaju angin dalam kawasan yang luas. Ketinggian debu atau pasir yang terhasil sebahagian besarnya ditentukan oleh kestabilan atmosfera di atas tanah dan serta juga oleh berat zarah. Dalam beberapa kes, habuk dan pasir terhad kepada lapisan yang agak cetek oleh kawasan rendah suhu penyongsangan. Dalam keadaan lain, habuk (tetapi tidak pasir) boleh diangkat setinggi 6 ,100 meter dari permukaan

Kemarau dan angin menyumbang kepada kemunculan ribut debu, biasanya melalui perkara tertentu seperti kegiatan pertanian dan penternakan haiwan ragutan yang buruk lalu mendedahkan debu dan pasir kepada angin.

Satu amalan pertanian yang menyumbang kepada habuk ribut adalah pertanian tanah kering - terutamanya pembajakan intensif atau tidak mempunyai tanaman yang ditubuhkan atau tanaman yang menutup bumi apabila ribut menyerang pada kawasan yang terdedah sebelum penanaman dapat dilakukan.[3] Dalam iklim separa gersang, amalan-amalan ini meningkatkan kerentanan terhadap ribut debu. Walau bagaimanapun, amalan pemuliharaan tanah boleh dilaksanakan untuk mengawal hakisan angin.